García Márquez quiso hacer boleros con Manzanero… y no pudo | Milenio (México, 6 diciembre 2020)



Título: García Márquez quiso hacer boleros con Manzanero… y no pudo
Autor: Carlos Díaz Barriga
Fuente: Milenio
Lugar y fechaMéxico, 6 diciembre 2020  
Linkhttps://www.milenio.com/opinion/carlos-diaz-barriga/milenio-retro/armando-manzanero-cumpleanos-boleros-gabriel-garcia-marquez




García Márquez quiso hacer boleros con Manzanero… y no pudo
CARLOS DÍAZ BARRIGA
06.12.2020/23:02

foto grande (no extra grande)

Entero, brillante, siempre en la cosecha… porque nunca deja de sembrar. Su memoria es la de un elefante… y sus alas, las de un colibrí. 


Nació un 7 de diciembre en Mérida, Yucatán, y aunque se publique en todos lados que Armando Manzanero está cumpliendo 85 años… son 86. El primer llanto sucedió en 1934, pero lo registraron un año después. La cifra es irrelevante. Ultimadamente, se ve como un chamaco de 85. 

El ‘mejor’ autor o compositor es y será el creador de la canción que a cada quien más le guste… el más importante, se mide con otras varas. Y no es un mal momento para que en este bello y quisquilloso país, se le deje de regatear a Manzanero su lugar como el más importante autor y compositor mexicano de todos los tiempos. 

Agustín Lara es inmenso en todos sentidos… el amo y señor hace 50, 60, 70 años… algunos desfasados errantes nocturnos, todavía lo sentimos y lo cantamos. José Alfredo Jiménez, inmenso… aún hoy, nos hace vibrar a los vagos con doctorado, que nos sentimos orgullosamente esos mexicanos que ya no somos, pero que queremos ser… en lo que se acaba la botella y se apaga la parranda. Hace ya varias décadas, la inmensa Consuelo Velázquez… puso de moda una canción, Bésame mucho, en mil idiomas…en mil voces… de Los Beatles para arriba y para abajo y para un lado y para el otro. Una canción. Manzanero, desde hace 60 años y al día de hoy, tiene sonando 50 éxitos en todo el planeta. A partir de ahí, lo que se quiera discutir. 

Sus letras y su música han sido esparcidas desde hace seis décadas… por el más humilde trovador callejero o por Elvis Presley, que al igual que Celine Dion grabó Somos novios (en inglés It’s Impossible). Pasando por Frank Sinatra o por Tony Bennett con Yesterday I Heard the Rain (Esta tarde vi llover) o por la legendaria brasileña Elis Regina… que hizo una joya con Me deixas louca (Me vuelves loco, traducida al portugués por el novelista Paulo Coelho). 

Breve muestrario de grandes intérpretes: Lucho Gatica, la Guillot, Celia Cruz, Ma. Dolores Pradera, Pedro Vargas… y Marco Antonio Muñiz, Angélica María, José José, Julio Iglesias, Raphael… y Luis Miguel, Tania Libertad, Eugenia León, Pablo Milanés, Freddy Noriega, Pancho Céspedes, Alejandro Sanz… y Plácido Domingo y Andrea Bocelli… y ahora Alex Lora, El Cigala, Rodrigo de la Cadena y Joy Huerta y Pablo Alborán y Sebastián Yatra. Todos. De otros tiempos y de éstos y de los que vendrán. Canciones importantes: las que se sepan. 

Hace cinco años la revista Billboard publicó la lista histórica, por su trascendencia, con las 50 mejores canciones de la música latina en el período 1920-2015. La número uno fue Esta tarde vi llover, detrás quedó el Mambo No. 5 de Pérez Prado y en tercer lugar la citada Bésame mucho; en cuarto lugar La vida loca -exito de Ricky Martin- y en quinto El día que me quieras de Gardel y Lepera. 

Los reconocimientos van del Grammy Honorífico por Trayectoria (que le otorgaron la misma noche y por las mismas razones, a él y a Los Beatles)… al beso anónimo de unos ocultos enamorados. 

Por la admiración que le tenía, Gabriel García Márquez quiso hacer un disco de boleros con Manzanero… con letras del Nobel colombiano y música del noble mexicano. Nunca se concretó. El autor de El otoño del patriarca lo intentó… pero no pudo. Y se rindió. 

Con la profundidad que los años le han dado a su voz, el siempre querido don Armando ahora podría hacer un disco de tangos… ¡qué bien los canta!; su favorito, La luz de un fósforo de Enrique Cadícamo (Nostalgias, Los mareados, etc.). Y además, tiene algunas canciones con toda esa estructura… cuestión de ponerle un bandoneón a aquella que dice ‘Yo sé que volverás, cuando amanezca…’, y a ver a qué les suena. 

Lo rudos siguen en la pelea: que si son baladas, que si no son boleros… que si tal pieza es de doce octavos y el bolero es de cuatro cuartos. Manzanero tomó -como siempre lo ha dicho- la ruta que le trazó en el piano el colosal Vicente Garrido (su hermano blanco), con un singular encanto armónico abrazado por letras bellas pero sencillas, cercanas… sin excesos de miel. Tiene un sonido único. No hace baladas ni hace boleros… hace manzaneros. 

Desde 2010 preside la Sociedad de Autores y Compositores de México, la más relevante de América Latina. Esta a todo dar. Canta mejor que nunca Nada personal (inspirada en Laura, la mujer que ama) o Voy a apagar la luz… en Do mayor. Va al mercado por pimienta de Tabasco para cocinar -su mayor pasión… por sobre la música-. No es de lujos… su única obsesión terrenal es vestir bien. Puntual, como actor de teatro. Hay que fajarse para hablar con él de cine. Fanático del circo. Comelón diplomado. Su muy ácido sentido del humor, como su inteligencia… inagotable. El mayor de todos sus dones: la conversación. 

Bienhablado como ninguno: sabe acomodar las mejores malas palabras en el lugar y el momento perfecto… con categoría inaudita. Hace no mucho trajo algún problema pasajero en un pie y recuerdo el momento en que al entrar apoyado con bastón a un estreno, a una tierna reportera se le ocurrió preguntarle: “¿Maestro, cómo sigue?” Respuesta caballerosa: “Todavía un poco cojo, m’hijta. Pero bien”. Sublime. 

Su vida es la canción de un hombre que creció 1.54 mts… y no habrá quien lo alcance, jamás. Sigue pareciéndose a aquel dulce niño indígena a cuya casa llegó la luz eléctrica hasta que tuvo 10 años de edad… y al que la abuela Rita -que no hablaba español- despertaba amorosa en maya: ma'alo'ob k'iin in chan dzul, ma' asab weenel (“Buenos días, mi pequeño caballero. No más sueño”). Consígnese hoy, a manera de mañanitas. 

Más larga vida aún a Armando Manzanero. Que cada amanecer, mueva esas alas suyas de colibrí. Para asomarse como se asoma, cuando menos lo esperamos, una y otra vez… a nuestra ventana. 


El video completo con El Cigala es magnífico. Cantan Somos novios al minuto 3.40 





ENGLISH

García Márquez wanted to do boleros with Manzanero ... and he couldn't


Whole, bright, always in harvest ... because he never stops sowing. His memory is that of an elephant… and his wings are those of a hummingbird.
He was born on December 7 in Mérida, Yucatán, and although it is published everywhere that Armando Manzanero is turning 85… they are 86. The first cry happened in 1934, but they registered it a year later. The figure is irrelevant. Ultimately, he looks like an 85-year-old kid.
The ‘best’ author or composer is and will be the creator of the song that everyone likes the most… the most important, it is measured by other standards. And it is not a bad time for Manzanero to stop haggling over his place as the most important Mexican author and composer of all time in this beautiful and fussy country.
Agustín Lara is immense in every way… the lord and master for 50, 60, 70 years… some outdated nocturnal wanderings, we still feel it and sing it. José Alfredo Jiménez, immense ... even today, he makes us lazy with a doctorate vibrate, that we Mexicans feel proud that we are no longer, but that we want to be ... when the bottle runs out and the party goes off. Several decades ago, the immense Consuelo Velázquez ... made a song fashionable, Bésame mucho, in a thousand languages ​​... in a thousand voices ... from The Beatles up and down and to one side and the other. A song. Manzanero, for 60 years and to this day, has been playing 50 hits all over the planet. From there, whatever you want to discuss.
His lyrics and his music have been spread for six decades… by the most humble street troubadour or by Elvis Presley, who like Celine Dion recorded Somos novios (It’s Impossible). Going through Frank Sinatra or Tony Bennett with Yesterday I Heard the Rain (This afternoon I saw it rain) or the legendary Brazilian Elis Regina ... who made a jewel with Me deixas louca (You drive me crazy, translated into Portuguese by the novelist Paulo Coelho) .
Brief sample of great performers: Lucho Gatica, la Guillot, Celia Cruz, Ma. Dolores Pradera, Pedro Vargas… and Marco Antonio Muñiz, Angélica María, José José, Julio Iglesias, Raphael… and Luis Miguel, Tania Libertad, Eugenia León, Pablo Milanés, Freddy Noriega, Pancho Céspedes, Alejandro Sanz… and Plácido Domingo and Andrea Bocelli… and now Alex Lora, El Cigala, Rodrigo de la Cadena and Joy Huerta and Pablo Alborán and Sebastián Yatra. Everyone. Of other times and these and those to come. Important songs: those that are known.
Five years ago, Billboard magazine published the historical list, due to its importance, with the 50 best songs of Latin music in the period 1920-2015. The number one was This afternoon I saw it rain, behind was Mambo No. 5 by Pérez Prado and in third place the aforementioned Bésame mucho; in fourth place La vida loca -success by Ricky Martin- and in fifth place The Day You Love Me by Gardel and Lepera.
The recognitions go from the Honorary Grammy for Career (which was awarded the same night and for the same reasons, to him and The Beatles) ... to the anonymous kiss of some hidden lovers.
Out of admiration for him, Gabriel García Márquez wanted to make a bolero album with Manzanero… with lyrics from the Colombian Nobel Prize winner and music by the Mexican nobleman. It never materialized. The author of The Autumn of the Patriarch tried ... but he couldn't. And he gave up.
With the depth that the years have given to his voice, the always beloved Don Armando could now make an album of tangos… how well he sings them! his favorite, The Light of a Match by Enrique Cadícamo (Nostalgias, Los mareados, etc.). And also, he has some songs with all that structure ... a matter of putting a bandoneon on the one that says 'I know you'll come back, when it dawns ...', and let's see what it sounds like.
The rude are still in the fight: what if they are ballads, what if they are not boleros ... what if such a piece is twelve eighths and the bolero is four quarters. Manzanero took -as he has always said- the route that the colossal Vicente Garrido (his white brother) traced for him on the piano, with a singular harmonic charm embraced by beautiful but simple lyrics, close ... without excesses of honey . It has a unique sound. He doesn't do ballads or boleros… he makes apple trees.
Since 2010 he has presided over the Society of Authors and Composers of Mexico, the most relevant in Latin America. This to all give. He sings better than ever Nothing personal (inspired by Laura, the woman he loves) or I'm going to turn off the light… in C major. He goes to the market for Tabasco pepper to cook - his greatest passion is ... over music. He's not fancy… his only earthly obsession is to dress well. Punctual, as a theater actor. You have to fight to talk to him about movies. Circus fanatic. Certified eater. His very acid sense of humor, like his intelligence… his inexhaustible. The greatest of all his gifts: conversation.
Well-spoken like no other: he knows how to accommodate the best bad words in the perfect place and time ... with unheard-of category. Not long ago he brought a temporary foot problem and I remember the moment when entering a premiere with a cane, a tender reporter asked him: "Teacher, how are you doing?" Chivalrous answer: “Still a bit lame, m’hijta her. But well". Sublime.
His life is the song of a man who grew 1.54 meters ... and there will be no one to reach him, ever. He continues to look like that sweet indigenous boy whose house the electric light came to until he was 10 years old ... and who the grandmother Rita -who did not speak Spanish- woke up loving in Mayan: ma'alo'ob k'iin in chan dzul , ma 'asab weenel ("Good morning, my little gentleman. No more sleep"). Consímate today, as a morning.
Longer life still for Armando Manzanero. That every dawn, he moves those hummingbird wings of his. To peek as it peeks, when we least expect it, over and over again ... at our window.

The complete video with El Cigala is magnificent. They sing We are boyfriends at minute 3.40



FRANÇAIS

García Márquez voulait faire des boléros avec Manzanero ... et il ne pouvait pas


Entier, brillant, toujours en récolte ... parce qu'il n'arrête jamais de semer. Son souvenir est celui d'un éléphant ... et ses ailes, celles d'un colibri.
Il est né le 7 décembre à Mérida, Yucatán, et bien qu'il soit publié partout qu'Armando Manzanero fête ses 85 ans… ils ont 86 ans. Le premier cri s'est produit en 1934, mais ils l'ont enregistré un an plus tard. Le chiffre n'est pas pertinent. En fin de compte, il ressemble à un gamin de 85 ans.
Le «meilleur» auteur ou compositeur est et sera le créateur de la chanson que tout le monde aime le plus… le plus important, il est mesuré par d’autres normes. Et ce n'est pas un mauvais moment pour Manzanero d'arrêter de marchander sa place en tant qu'auteur et compositeur mexicain le plus important de tous les temps dans ce pays magnifique et difficile.
Agustín Lara est immense à tous points de vue ... le seigneur et maître depuis 50, 60, 70 ans ... des errances nocturnes dépassées, nous le sentons encore et le chantons. José Alfredo Jiménez, immense ... même aujourd'hui, il nous fait vibrer paresseux avec un doctorat, que nous, Mexicains, sommes fiers de ne plus être, mais que nous voulons être ... quand la bouteille est épuisée et que la fête se termine . Il y a plusieurs décennies, l'immense Consuelo Velázquez ... a fait une chanson à la mode, Bésame mucho, dans mille langues ... dans mille voix ... des Beatles de haut en bas et d'un côté à l'autre. Une chanson. Manzanero, depuis 60 ans et à ce jour, joue 50 tubes partout dans le monde. À partir de là, tout ce dont vous voulez discuter.
Ses paroles et sa musique sont diffusées depuis six décennies… par le plus humble troubadour de rue ou par Elvis Presley, qui comme Céline Dion a enregistré Somos novios (It’s Impossible). En passant par Frank Sinatra ou Tony Bennett avec Yesterday I Heard the Rain (Cet après-midi j'ai vu pleuvoir) ou le légendaire brésilien Elis Regina ... qui a fait un bijou avec Me deixas louca (Tu me rends fou, traduit en portugais par le romancier Paulo Coelho).
Bref échantillon de grands interprètes: Lucho Gatica, la Guillot, Celia Cruz, Ma. Dolores Pradera, Pedro Vargas… et Marco Antonio Muñiz, Angélica María, José José, Julio Iglesias, Raphael… et Luis Miguel, Tania Libertad, Eugenia León, Pablo Milanés, Freddy Noriega, Pancho Céspedes, Alejandro Sanz… et Plácido Domingo et Andrea Bocelli… et maintenant Alex Lora, El Cigala, Rodrigo de la Cadena et Joy Huerta et Pablo Alborán et Sebastián Yatra. Toutes les personnes. D'autres temps et ceux-ci et ceux à venir. Chansons importantes: celles qui sont connues.
Il y a cinq ans, le magazine Billboard publiait la liste historique, en raison de son importance, des 50 meilleures chansons de musique latine de la période 1920-2015. Le numéro un était Cet après-midi j'ai vu pleuvoir, derrière il y avait le Mambo n ° 5 de Pérez Prado et à la troisième place le Bésame mucho susmentionné; à la quatrième place La vida loca - succès de Ricky Martin- et à la cinquième place The Day You Love Me de Gardel et Lepera.
Les reconnaissances vont du Grammy d'honneur pour la carrière (qui a été décerné le même soir et pour les mêmes raisons, à lui et aux Beatles) ... au baiser anonyme de quelques amants cachés.
Par admiration pour lui, Gabriel García Márquez a voulu faire un album boléro avec Manzanero… avec des paroles du lauréat du prix Nobel colombien et de la musique du noble mexicain. Cela ne s'est jamais concrétisé. L'auteur de L'Automne du Patriarche a essayé ... mais n'a pas pu. Et il a abandonné.
Avec la profondeur que les années ont donnée à sa voix, le toujours aimé Don Armando pourrait maintenant faire un album de tangos… comme il les chante! son préféré, La lumière d'un match d'Enrique Cadícamo (Nostalgias, Los mareados, etc.). Et aussi, il y a des chansons avec toute cette structure ... une question de mettre un bandonéon sur celui qui dit `` Je sais que tu reviendras, quand ça se lèvera ... '', et voyons à quoi ça ressemble. eux.
Les grossiers sont toujours dans le combat: que se passe-t-il si ce sont des ballades, et si ce ne sont pas des boléros ... et si une telle pièce fait douze huitièmes et le boléro quatre quarts. Manzanero a emprunté - comme il l'a toujours dit - l'itinéraire que le colossal Vicente Garrido (son frère blanc) lui a tracé au piano, avec un charme harmonique singulier embrassé par des paroles belles mais simples, proches ... sans excès de miel. Il a un son unique. Il ne fait pas de ballades ou de boléros… il fabrique des pommiers.
Depuis 2010, il préside la Société des auteurs et compositeurs du Mexique, la plus importante d'Amérique latine. Ceci à tous donner. Chantez mieux que jamais Rien de personnel (inspiré par Laura, la femme qu'il aime) o Je vais éteindre la lumière… en ut majeur. Il va au marché du poivre Tabasco pour cuisiner - sa plus grande passion… pour la musique. Ce n'est pas luxueux ... sa seule obsession terrestre est de bien s'habiller. Ponctuel, en tant qu'acteur de théâtre. Il faut se battre pour lui parler de films. Fanatique de cirque. Mangeur certifié. Son sens de l'humour très acide, tout comme son intelligence ... inépuisable. Le plus grand de tous ses cadeaux: la conversation.
Bien parlé comme nul autre: il sait accueillir les meilleurs mauvais mots au bon endroit et au moment parfait… avec un statut inouï. Il n'y a pas longtemps, il a apporté un problème de pied temporaire et je me souviens du moment où je suis entré dans une première avec une canne, un tendre journaliste lui a demandé: "Maître, comment vas-tu?" Réponse chevaleresque: «Encore un peu boiteux, m’hijta. Mais bien". Sublime.
Sa vie est le chant d'un homme qui a grandi de 1,54 mètre ... et il n'y aura personne pour l'atteindre, jamais. Il continue de ressembler à ce gentil garçon indigène dont la lumière électrique est arrivée jusqu'à l'âge de 10 ans ... et que la grand-mère Rita - qui ne parlait pas espagnol - s'est réveillée aimant en maya: ma'alo'ob k ' iin in chan dzul, ma 'asab weenel ("Bonjour, mon petit monsieur. Plus de sommeil"). Consimez aujourd'hui, comme un matin.
Une vie plus longue encore pour Armando Manzanero. Que chaque aube bouge ses ailes de colibri. Pour jeter un coup d'œil quand on s'y attend le moins, encore et encore ... à notre fenêtre.

La vidéo complète avec El Cigala est magnifique. Ils chantent Nous sommes des petits amis à la minute 3.40



ITALIANO:

García Márquez voleva fare boleri con Manzanero ... e non poteva


Intero, luminoso, sempre in mietitura ... perché non smette mai di seminare. La sua memoria è quella di un elefante ... e le sue ali, quelle di un colibrì.
È nato il 7 dicembre a Mérida, nello Yucatán, e sebbene sia pubblicato ovunque che Armando Manzanero compia 85 anni ... sono 86. Il primo grido è avvenuto nel 1934, ma lo hanno registrato un anno dopo. La cifra è irrilevante. Alla fine, sembra un ragazzino di 85 anni.
L'autore o il compositore "migliore" è e sarà il creatore della canzone che a tutti piace di più ... la più importante, viene misurata con altri standard. E non è un brutto momento per Manzanero smettere di mercanteggiare sul suo posto di autore e compositore messicano più importante di tutti i tempi in questo bellissimo e pignolo paese.
Agustín Lara è immenso in ogni modo ... il signore e maestro per 50, 60, 70 anni ... alcuni vagabondaggi notturni obsoleti, lo sentiamo ancora e lo cantiamo. José Alfredo Jiménez, immenso ... anche oggi ci rende pigri con un dottorato vibra, che noi messicani ci sentiamo orgogliosi di non essere più, ma che vogliamo essere ... quando la bottiglia si esaurisce e la festa si spegne . Diversi decenni fa, l'immensa Consuelo Velázquez ... fece una canzone alla moda, Bésame mucho, in mille lingue ... in mille voci ... dai Beatles su e giù e da una parte all'altra. Una canzone. Manzanero, da 60 anni e fino ad oggi, ha suonato 50 successi in tutto il pianeta. Da lì, qualunque cosa tu voglia discutere.
I suoi testi e la sua musica sono stati diffusi per sei decenni ... dal più umile trovatore di strada o da Elvis Presley, che come Celine Dion ha registrato Somos novios (It’s Impossible). Passando per Frank Sinatra o Tony Bennett con Yesterday I Heard the Rain (Questo pomeriggio ho visto piovere) o la mitica brasiliana Elis Regina ... che ha realizzato un gioiello con Me deixas louca (Mi fai impazzire, tradotto in portoghese dal romanziere Paulo Coelho).
Breve esempio di grandi interpreti: Lucho Gatica, la Guillot, Celia Cruz, Ma. Dolores Pradera, Pedro Vargas ... e Marco Antonio Muñiz, Angélica María, José José, Julio Iglesias, Raphael ... e Luis Miguel, Tania Libertad, Eugenia León, Pablo Milanés, Freddy Noriega, Pancho Céspedes, Alejandro Sanz… e Plácido Domingo e Andrea Bocelli… e ora Alex Lora, El Cigala, Rodrigo de la Cadena e Joy Huerta e Pablo Alborán e Sebastián Yatra. Tutti. Di altri tempi e di questi e di quelli a venire. Canzoni importanti: quelle che si conoscono.
Cinque anni fa, la rivista Billboard ha pubblicato la lista storica, data la sua importanza, con le 50 migliori canzoni di musica latina nel periodo 1920-2015. Il numero uno è stato Questo pomeriggio ho visto piovere, dietro c'era il Mambo n. 5 di Pérez Prado e al terzo posto il già citato Bésame mucho; al quarto posto La vida loca -successo di Ricky Martin- e al quinto posto The Day You Love Me di Gardel e Lepera.
I riconoscimenti vanno dal Grammy onorario alla carriera (che è stato assegnato la stessa sera e per gli stessi motivi, a lui e ai Beatles) ... al bacio anonimo di alcuni amanti nascosti.
Per ammirazione per lui, Gabriel García Márquez ha voluto fare un album bolero con Manzanero ... con testi del vincitore del Premio Nobel colombiano e musica del nobile messicano. Non si è mai materializzato. L'autore de L'autunno del patriarca ci ha provato ... ma non ci è riuscito. E si è arreso.
Con la profondità che gli anni hanno dato alla sua voce, il sempre amato Don Armando potrebbe ora realizzare un album di tanghi… come li canta bene!; il suo preferito, The Light of a Match di Enrique Cadícamo (Nostalgias, Los mareados, ecc.). Inoltre, ha alcune canzoni con tutta quella struttura ... si tratta di mettere un bandoneon su quella che dice 'So che tornerai, quando albeggerà ...', e vediamo come suona a loro.
I maleducati sono ancora nella lotta: e se sono ballate, e se non sono bolero ... e se un pezzo del genere è dodici ottavi e il bolero è quattro quarti. Manzanero ha intrapreso -come ha sempre detto- il percorso che il colossale Vicente Garrido (il fratello bianco) ha tracciato per lui al pianoforte, con un singolare fascino armonico abbracciato da testi belli ma semplici, vicini ... senza eccessi di miele. Ha un suono unico. Non fa ballate o boleri… fa meli.
Dal 2010 presiede la Society of Authors and Composers of Mexico, la più importante dell'America Latina. Questo a tutti dare. Canta meglio che mai Niente di personale (ispirato da Laura, la donna che ama) o Spengo la luce… in do maggiore. Va al mercato per cucinare il pepe Tabasco - la sua più grande passione ... per la musica. Non è lussuoso ... la sua unica ossessione terrena è vestirsi bene. Puntuale, come attore di teatro. Devi combattere per parlargli di film. Fanatico del circo. Mangiatore certificato. Il suo senso dell'umorismo molto acido, come la sua intelligenza ... inesauribile. Il più grande di tutti i suoi doni: la conversazione.
Ben parlato come nessun altro: sa come accogliere le migliori parolacce nel luogo e nel tempo perfetti ... con uno status inaudito. Non molto tempo fa ha portato un problema temporaneo al piede e ricordo il momento in cui, entrando in una premiere con un bastone, un tenero reporter gli ha chiesto: "Maestro, come va?" Risposta cavalleresca: "Ancora un po 'zoppo, m'hijta. Ma bene". Sublime.
La sua vita è la canzone di un uomo che è cresciuto di 1,54 metri ... e non ci sarà nessuno a raggiungerlo, mai. Continua a somigliare a quel dolce ragazzo indigeno a cui è arrivata la luce elettrica fino all'età di 10 anni ... e che la nonna Rita -che non parlava spagnolo- si è svegliata amorosa in Maya: ma'alo'ob k ' iin in chan dzul, ma 'asab weenel ("Buongiorno, mio ​​piccolo gentiluomo. Basta dormire"). Compito oggi, come mattina.
Vita più lunga ancora per Armando Manzanero. Che ogni alba, muovi quelle sue ali di colibrì. Per sbirciare mentre fa capolino, quando meno ce lo aspettiamo, ancora e ancora ... alla nostra finestra.

Il video completo con El Cigala è magnifico. Cantano We are boyfriends al minuto 3.40



PORTUGUÊS

García Márquez queria fazer boleros com o Manzanero ... e não conseguiu


Inteiro, brilhante, sempre na colheita ... porque nunca para de semear. Sua memória é a de um elefante ... e suas asas, as de um colibri.
Ele nasceu em 7 de dezembro em Mérida, Yucatán, e embora se publique em todos os lugares que Armando Manzanero está fazendo 85 anos ... eles estão com 86. O primeiro choro aconteceu em 1934, mas eles o registraram um ano depois. A figura é irrelevante. No final das contas, ele parece um garoto de 85 anos.
O "melhor" autor ou compositor é e será o criador da música que todos mais gostam ... o mais importante, é medido por outros padrões. E não é um mau momento para Manzanero parar de discutir sobre seu lugar como o mais importante autor e compositor mexicano de todos os tempos neste belo e agitado país.
Agustín Lara é imenso em todos os sentidos ... o senhor e mestre por 50, 60, 70 anos ... algumas andanças noturnas ultrapassadas, ainda sentimos e cantamos. José Alfredo Jiménez, imenso ... até hoje, ele nos deixa preguiçosos com um doutorado vibrar, que nós mexicanos nos orgulhemos de não ser mais, mas de querermos ser ... quando a garrafa acaba e a festa vai embora . Há várias décadas, a imensa Consuelo Velázquez ... pôs na moda uma canção, Bésame mucho, em mil línguas ... em mil vozes ... dos Beatles para cima e para baixo e para um lado e para o outro. Uma canção. Manzanero, há 60 anos e até hoje, toca 50 sucessos em todo o planeta. A partir daí, o que você quiser discutir.
Suas letras e sua música foram espalhadas por seis décadas ... pelo mais humilde trovador de rua ou por Elvis Presley, que como Celine Dion gravou Somos novios (É Impossível). Passando por Frank Sinatra ou Tony Bennett com Yesterday I Heard the Rain (esta tarde eu vi chover) ou a lendária brasileira Elis Regina ... que fez uma joia com Me deixas louca (Você me deixa louco, traduzido para o português pelo romancista Paulo Coelho).
Breve amostra de grandes intérpretes: Lucho Gatica, la Guillot, Celia Cruz, Ma. Dolores Pradera, Pedro Vargas ... e Marco Antonio Muñiz, Angélica María, José José, Julio Iglesias, Raphael ... e Luis Miguel, Tania Libertad, Eugenia León, Pablo Milanés, Freddy Noriega, Pancho Céspedes, Alejandro Sanz… e Plácido Domingo e Andrea Bocelli… e agora Alex Lora, El Cigala, Rodrigo de la Cadena e Joy Huerta e Pablo Alborán e Sebastián Yatra. Todos. De outros tempos e destes e daqueles que virão. Canções importantes: aquelas que são conhecidas.
Há cinco anos, a revista Billboard publicou a lista histórica, devido à sua importância, com as 50 melhores canções da música latina no período 1920-2015. O número um foi Esta tarde vi chover, atrás dele estava o Mambo nº 5 de Pérez Prado e em terceiro lugar o já citado Bésame mucho; em quarto lugar La vida loca -sucesso de Ricky Martin- e em quinto lugar The Day You Love Me de Gardel e Lepera.
Os reconhecimentos vão desde o Grammy Honorário de Carreira (que foi atribuído na mesma noite e pelos mesmos motivos, a ele e aos Beatles) ... ao beijo anónimo de alguns amantes escondidos.
Por admiração por ele, Gabriel García Márquez queria fazer um álbum bolero com Manzanero… com letras do Nobel colombiano e música do fidalgo mexicano. Isso nunca se materializou. O autor de O outono do patriarca tentou ... mas não conseguiu. E ele desistiu.
Com a profundidade que os anos deram à sua voz, o sempre amado Don Armando pôde agora fazer um álbum de tangos… como os canta bem!; seu favorito, The Light of a Match de Enrique Cadícamo (Nostalgias, Los mareados, etc.). E também, tem algumas músicas com toda aquela estrutura ... uma questão de colocar um bandoneon naquela que diz 'Eu sei que você vai voltar, quando amanhecer ...', e vamos ver como soa eles.
Os rudes ainda estão na luta: e se forem baladas, e se não forem boleros ... e se tal peça tiver doze oitavos e o bolero quatro quartos. Manzanero percorreu -como sempre disse- o percurso que o colossal Vicente Garrido (seu irmão branco) traçava para ele ao piano, com um encanto harmónico singular abraçado por letras bonitas mas simples, próximas ... sem excessos de mel. Tem um som único. Ele não faz baladas ou boleros ... ele faz macieiras.
Desde 2010, ele presidiu a Sociedade de Autores e Compositores do México, a mais relevante da América Latina. Isso para todos dar. Cante melhor do que nunca Nada pessoal (inspirado na Laura, a mulher que ele ama) o Vou apagar a luz… em dó maior. Ele vai ao mercado para cozinhar pimenta Tabasco - sua maior paixão… a música. Não é luxuoso ... sua única obsessão terrena é vestir-se bem. Pontual, como ator de teatro. Você tem que lutar para falar com ele sobre filmes. Fanático por circo. Comedor certificado. Seu senso de humor muito ácido, assim como sua inteligência ... inesgotável. O maior de todos os seus dons: conversação.
Fala como nenhum outro: ele sabe como acomodar os melhores palavrões no lugar e na hora perfeitos ... com status inédito. Há pouco tempo ele trouxe um problema temporário nos pés e lembro-me do momento em que, ao entrar numa estreia com uma bengala, um carinhoso repórter lhe perguntou: "Professor, como vai?" Resposta cavalheiresca: “Ainda um pouco coxo, m’hijta. Mas bem". Sublime.
Sua vida é a canção de um homem que cresceu 1,54 metros ... e não haverá ninguém para alcançá-lo, nunca. Ele continua parecido com aquele doce menino indígena cuja casa a luz elétrica veio até os 10 anos ... e que a avó Rita - que não falava espanhol - acordou amando em maia: ma'alo'ob k ' iin in chan dzul, ma 'asab weenel ("Bom dia, meu pequeno cavalheiro. Chega de dormir"). Consíma hoje, como uma manhã.
Vida mais longa ainda para Armando Manzanero. Que a cada amanhecer mova aquelas asas de colibri dela. Para espiar como espia, quando menos esperamos, uma e outra vez ... em nossa janela.

O vídeo completo com El Cigala é magnífico. Eles cantam Nós somos namorados no minuto 3.40

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Rincón Luis Miguel
20 aniversario (1999 - 2019)
(Buenos Aires, Argentina)
Contactos:
siguenos en facebook siguenos en facebook sígueme en Instagram siguenos en Twitter Canal de youtube sígueme en Blogger sígueme por Correo